Każdy posterunek ruchu jest wyposażony w odpowiednie urządzenia potrzebne do wykonania przewidzianej pracy na tym posterunku przy zachowaniu bezpieczeństwa, regularności i sprawności ruchu. Do urządzeń tych należy układ torów i ich połączeń, urządzenia sterowania ruchem i łączności (srk), hamulce towarowe, urządzenia trakcyjne i wagonowe, urządzenia do wsiadania i wysiadania podróżnych, ładowania przesyłek itp..
Urządzenia na posterunkach ruchu są obsługiwane przez uprawnionych i wyznaczonych pracowników lub działają samoczynnie pod wpływem oddziaływania pociągu, lub taboru.
Tory kolejowe dzielą się na główne, boczne i specjalnego przeznaczenia. Tory, po których odbywają się jazdy pociągowe, nazywają się torami głównymi. Inne tory są torami bocznymi lub torami specjalnego przeznaczenia. Do torów bocznych zalicza się tory rozrządowe, ładunkowe, postojowe, trakcyjne, warsztatowe, magazynowe oraz inne tory boczne, których przeznaczenie określone jest regulaminem technicznym według dokonywanych na nim czynności. Do torów specjalnego przeznaczenia należą tory i żeberka ochronne, tory dojazdowe do bocznic, tory bocznicowe i ładowne. Tory główne, znajdujące się w granicach stacji i będące przedłużeniem torów szlakowych, nazywają się torami głównymi zasadniczymi. Tory główne stacyjne, nie będące przedłużeniem torów szlakowych, nazywają się torami głównymi dodatkowymi.
Grupy torów przeznaczone:
- wyłącznie do wjazdu pociągów – nazywamy grupami przyjazdowymi;
- wyłącznie do odjazdu pociągu – nazywamy grupami odjazdowymi;
- do wjazdu i wyjazdu pociągu – nazywamy grupami przyjazdowo-odjazdowymi;
- wyłącznie do rozrządzania pociągu – nazywamy grupami kierunkowymi.
Tor przeznaczony do ominięcia grupy torów lub odcinka toru jest łącznicą miejscową.
Tory na szlakach i na stacjach określa się według następujących zasad:
- tory szlakowe i stacyjne oznacza się liczbami, które w mowie wyraża się
- odnośnie torów szlakowych – liczbami zwykłymi (jeden, dwa itd.)
- odnośnie torów stacyjnych – liczbami porządkowymi (pierwszy, drugi itd.)
- na szlaku dwutorowym tor prawy, patrząc od początku linii ku jej końcowi, jest torem numer 1 (jeden), a tor lewy – torem numer 2 (dwa);
- numeracje torów na szlakach wielotorowych ustala zarządzający linią kolejową;
- torem numer 1 (pierwszym) na stacji jest tor zasadniczy będący przedłużeniem:
- na liniach jednotorowych – toru szlakowego, położonego bliżej początku linii;
- na liniach dwu i wielotorowych – toru szlakowego numer 1 (jeden).
Na stacjach węzłowych do oznaczenia toru numer 1 (pierwszego) miarodajną jest linia kolejowa wyższego rzędu, a przy równorzędności linii ustalona przez komisję opracowującą regulamin techniczny.
Tory stacyjne znajdujące się po prawej stronie toru głównego zasadniczego 1 (pierwszego) patrząc od początku linii ku jej końcowi, otrzymują kolejną numerację nieparzystą, a tory stacyjne znajdujące się po lewej stronie toru głównego zasadniczego 1 (pierwszego) otrzymują kolejną numerację parzystą.
Jeśli tory główne stacyjne podzielone są rozjazdami na części, a urządzenia sterowania ruchem umożliwiają przyjmowanie pociągów na poszczególne części toru, to każdą z nich należy uznać za oddzielny tor i odpowiednio je określić (np. dodając po numerze toru literę odmienną dla każdej części toru).
Grupy torów oznacza się literami lub w sposób ustalony w regulaminie technicznym; dla każdej grupy przeznacza się osobną dziesiątkę lub setkę cyfr. Tory poszczególnych grup torów określa się według zasad przypisanych dla torów stacyjnych znajdujących się po prawej i lewej stronie toru głównego zasadniczego 1 (pierwszego).
Rozjazdy powinny być ponumerowane kolejnymi liczbami, zgodnie z kierunkiem kilometra linii. Przy istnieniu grup torów na poszczególnych stacjach może być stosowana numeracja odpowiednia do grup torów.
Dla zwrotnic i wykolejnic ustala się położenie zasadnicze które podaje się w regulaminie technicznym. Zwrotnice i wykolejnice powinny być w położeniu zasadniczym, jeśli nie zachodzi konieczność przestawienia ich dla ustawienia drogi przebiegu.
Wykolejnice i zwrotnice wyposażone w latarnie powinny być oświetlone w czasie i w przypadkach wskazanych w regulaminie technicznym.
Zwrotnice z ześrodkowanym ustawieniem, przez które odbywają się jazdy tylko na przebiegi zorganizowane lub zamknięte drążkiem przebiegowym, zwrotnice w torach bocznych, mało używane oraz zwrotnice w torach głównych na szlaku mogą nie mieć latarni zwrotnicowych.
Dla sprawdzenia stanu rozjazdów dokonuje się ich oględzin w sposób i w zakresie ustalonym w osobnych instrukcjach. Do kogo należy obowiązek dokonywania oględzin rozjazdów i w jakim czasie należy dokonać tych oględzin, wskazuje regulamin techniczny.
W razie zauważenia nieprawidłowego działania zwrotnicy lub uszkodzonego rozjazdu należy o tym powiadomić pracownika wyznaczonego do obsługi zwrotnic, który zgłasza to dyżurnemu ruchu dysponującemu i wpisuje uszkodzenie do dziennika oględzin rozjazdów.
W przypadku gdy uszkodzenie rozjazdu zagraża bezpieczeństwu ruchu, pracowni obsługujący wstrzymuje ruch przez ten rozjazd i ,osłania go sygnałami “STÓJ” lub ustawia zwrotnice w położeniu uniemożliwiającym jazdę na uszkodzony rozjazd. Przywrócenie ruchu po uszkodzonym rozjeździe może nastąpić po wpisaniu do dziennika oględzin rozjazdów przez uprawnionego pracownika faktu usunięcia uszkodzenia oraz po przekonaniu się, że zwrotnica działa prawidłowo.
Tory i inne urządzenia kolejowe powinny być utrzymywane w stanie zapewniającym sprawność, ciągłość i bezpieczeństwo ruchu. Zasady utrzymania i organizacji robót związanych z utrzymaniem, remontem i budową tych urządzeń zawierają oddzielne instrukcje. W razie potrzeby powinien być opracowany tymczasowy regulamin prowadzenia ruchu pociągów w czasie tych robót. Szczegółowe postanowienia w sprawie opracowania tego regulaminu zawiera instrukcja o sporządzaniu regulaminów technicznych.
